Hey iedereen.

Met mij Heinrich vandaag gaan we het hebben over het christenlijke leven.

En over pijn en verdriet en hoop en wat daar bij komt kijken. En we gaan kijken wat de Bijbel daarover zegt.

wat is een Christen

Het Van Dale Woordenboek geeft als definitie voor Christen het volgende: “belijder van de christelijke godsdienst“. Dit is een goed punt om te beginnen te begrijpen wat een Christen is, maar zoals bij zoveel wereldlijke definities, schiet het nogal te kort in het overbrengen van de bijbelse waarheid van wat het écht betekent een Christen te zijn.

Het woord Christen wordt drie keer gebruikt in het Nieuwe Testament (Handelingen 11:26; Handelingen 26:28; 1 Petrus 4:16). Volgelingen van Jezus Christus werden voor het eerst “Christenen” genoemd in Antioch (Handelingen 11:26) omdat hun gedrag, activiteit en taalgebruik waren zoals Christus. Het werd oorspronkelijk gebruikt door de niet-gelovige mensen uit Antioch als een minachtende bijnaam om de Christenen belachelijk te maken. Het betekent letterlijk: “behorend tot de partij van Christus” of een “aanhanger of volgeling van Christus”, wat erg lijkt op wat het woordenboek zegt.

Jammer genoeg heeft het woord “Christen” in de loop der tijd een hoop van zijn betekenis verloren en wordt nu vaak gebruikt voor iemand die religieus bezig is of een hoge morele standaard heeft, in plaats van een waarlijk opnieuw geboren volgeling van Jezus Christus. Veel mensen die niet in Jezus Christus geloven en op hem vertrouwen beschouwen zichzelf toch als Christen omdat ze naar een kerk gaan of omdat ze tot een “Christelijke” natie behoren. Maar naar de kerk gaan, de minder fortuinlijken helpen, of een goed mens zijn maakt je nog geen Christen. Zoals een evangelist ooit eens zei: “Naar de kerk gaan maakt van iemand geen Christen net zo min als naar de garage gaan van iemand een auto maakt.” Het lid zijn van een kerk, regelmatig naar een kerkdienst gaan, en geld geven aan het werk van de kerk kan niet een Christen van je maken.

De Bijbel leert ons dat de goede werken die we doen er niet voor kunnen zorgen dat wij acceptabel worden voor God. Titus 3:5 vertelt ons, “Niet omdat wij het hadden verdiend, maar omdat Hij met ontferming over ons bewogen was en medelijden met ons had. Hij heeft onze zonden afgewassen, ons nieuw leven gegeven en ons vernieuwd door de Heilige Geest,...” Dus een Christen is iemand die herboren is door God (Johannes 3:3; Johannes 3:7; 1 Petrus 3:23) en zijn vertrouwen en geloof in Jezus Christus heeft geplaatst. Efeziërs 2:8 vertelt ons, “Door Zijn genade bent u gered; doordat u in Hem ging geloven. Dat is niet uw eigen verdienste, maar een geschenk van God.” Een ware Christen is iemand die toegegeven heeft dat hij of zij zondig was en berouw daarvan heeft, en die zijn of haar geloof en vertrouwen in Jezus Christus alleen heeft geplaatst. Dat vertrouwen is niet in het aanhangen van een religie of een aantal morele standaards of een lijst van wat wel en wat niet mag.

Een ware Christen is een persoon die zijn of haar geloof en vertrouwen in de persoon van Jezus Christus geplaatst heeft en in het feit dat Hij stierf aan het kruis als afbetaling van zonden en het feit Hij op de derde dag opstond om de overwinning op de dood te behalen en om iedereen die in Hem geloofde eeuwig leven te geven. Johannes 1:12 vertelt ons: “Maar allen die Hem wel aanvaard hebben, heeft Hij het recht gegeven kinderen van God te worden.” Een ware Christen is inderdaad een kind van God, een deel van God’s echte familie, en één die een nieuw leven is gegeven in Christus. Het teken van een ware Christen is liefde voor anderen en een gehoorzaamheid aan God’s woord (1 Johannes 2:4; 1 Johannes 2:10).

Moeten Christen de wet van het oude testament volgen?

De sleutel tot het begrijpen van deze kwestie is weten dat de wet van het Oude Testament aan de Israëlische natie werd gegeven, niet aan Christenen. Sommige van deze wetten werden uitgevaardigd om de Israëlieten te doen begrijpen hoe zij God konden gehoorzamen en behagen (de Tien Geboden bijvoorbeeld), sommige van deze wetten werden uitgevaardigd om hen te tonen hoe God aanbeden moest worden (het systeem van offergaven), sommige waren eenvoudigweg bedoeld om de Israëlieten anders van andere naties te maken (voedings- en kledingsregels). Geen enkele van de wetten van het Oude Testament zijn tegenwoordig op ons van toepassing. Toen Jezus aan het kruis stierf, bracht Hij een einde aan de wetten van het Oude Testament (Romeinen 10:4; Galaten 3:23-25; Efeziërs 2:15).

In plaats van de wet van het Oude Testament, staan we nu onder de wet van Christus (Galaten 6:2) en dit is: “‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.” (Matteüs 22:37-40). Als we deze twee dingen doen dan vervullen we alles wat Christus wil dat we doen. “Want God liefhebben houdt in dat we ons aan zijn geboden houden. Zijn geboden zijn geen zware last” (1 Johannes 5:3). Technisch gesproken zijn de Tien Geboden zelfs niet van toepassing voor Christenen. Maar, 9 van de Tien Geboden worden in het Nieuwe Testament herhaald (alle geboden behalve het gebod om de Sabbatdag in ere te houden). Het mag duidelijk zijn dat we, als we van God houden, geen andere goden of afgoden zullen aanbidden. Als we onze naasten liefhebben, dan zullen we hen niet vermoorden of tegen hen liegen of hen bedriegen, of iets willen hebben wat van hen is. We zijn dus niet meer gebonden aan de vereisten van de wet van het Oude Testament. We moeten God en onze naasten liefhebben. Als we deze twee dingen getrouw doen, dan vallen alle andere dingen vanzelf op hun plaats.

Wat zegt de Bijbel over geestelijke oorlogevoeringe?

Er zijn twee belangrijke vergissingen die worden gemaakt op het gebied van geestelijke oorlogvoering: deze te veel benadrukken en deze niet genoeg benadrukken. Sommige mensen denken dat elke zonde, elk conflict en elk probleem veroorzaakt wordt door demonen die moeten worden uitgedreven. Andere mensen negeren het geestelijke domein volledig. Feit is dat de Bijbel ons leert dat onze strijd tegen geestelijke machten moet worden gevoerd. De sleutel tot succes in onze spirituele oorlogvoering is het vinden van de Bijbelse balans. Jezus dreef soms demonen uit mensen, en in andere gevallen genas Hij mensen zonder het demonische ook maar te noemen. De Apostel Paulus vertelt Christenen dat we oorlog moeten voeren tegen de zonden die zich in ons zelf bevinden (Romeinen 6) en om oorlog te voeren tegen het kwaad (Efeziërs 6:10-18).

Efeziërs 6:10-12 verkondigt: “Ten slotte, zoek uw kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht. Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen." Deze tekst leert ons enkele cruciale waarheden: (1) We kunnen alleen maar sterk zijn in de kracht van de Heer, (2) Het is God’s wapenrusting die ons beschermt, (3) Onze strijd is gericht op geestelijke kwaadaardige machten in de wereld.

(1) Een krachtig voorbeeld hiervan is de aartsengel Michaël in Judas vers 9. Michael, die waarschijnlijk de machtigste van alle engelen van God is, pakte Satan niet op eigen kracht aan, maar zei: “Moge de Heer u straffen!“ Openbaring 12:7-8 vertelt ons dat Michaël Satan in de eindtijd zal verslaan. Maar toch, toen het opkwam op een conflict met Satan handelde Michaël in God’s naam en autoriteit, en niet in zijn eigen naam en autoriteit. Wij, als Christenen, kunnen alleen maar door middel van onze relatie met Christus enige autoriteit over Satan en zijn demonen hebben. Alleen in Zijn naam hebben we macht om deze strijd aan te gaan.

(2) Efeziërs 6:13-18 geeft ons een beschrijving van de geestelijke wapenrusting die God ons heeft gegeven. We moeten standvastig zijn met (a) de waarheid als gordel, (b) gerechtigheid als harnas, (c) het evangelie van de vrede als sandalen, (d) het geloof als schild, (e) de helm van de verlossing, (f) het zwaard van de de Geest, en (g) gebed geleid door de Geest. Wat stellen deze delen van de spirituele wapenrusting voor in onze geestelijke oorlogvoering? We moeten de waarheid spreken tegenover Satan’s leugens. We moeten onze vrede vinden in het feit dat we gerechtvaardigd zijn door de offergave die Christus voor ons deed. We moeten het evangelie verspreiden, ongeacht hoe veel weerstand we daarbij ondervinden. We moeten standvastig zijn in ons geloof, ongeacht hoe krachtig we worden aangevallen. Onze ultieme verdediging is de zekerheid die we over onze verlossing hebben en het feit dat geestelijke machten deze niet van ons af kunnen nemen. Ons offensieve wapen moet het Woord van God zijn, niet onze eigen meningen of gevoelens. We moeten het voorbeeld van Jezus volgen door te herkennen dat sommige geestelijke overwinningen alleen door middel van gebed behaald kunnen worden.

Jezus is ons ultieme voorbeeld voor geestelijke oorlogvoering. Bekijk eens hoe Jezus met directe aanvallen van Satan omging: " Daarna werd Jezus door de Geest meegevoerd naar de woestijn om door de duivel op de proef gesteld te worden. Nadat hij veertig dagen en veertig nachten had gevast, had hij grote honger. Nu kwam de beproever naar hem toe en zei: ‘Als u de Zoon van God bent, beveel dan die stenen in broden te veranderen.’ Maar Jezus gaf hem ten antwoord: ‘Er staat geschreven: “De mens leeft niet van brood alleen, maar van ieder woord dat klinkt uit de mond van God.”’ Vervolgens nam de duivel hem mee naar de heilige stad en zette hem op het hoogste punt van de tempel. Hij zei tegen hem: ‘Als u de Zoon van God bent, spring dan naar beneden. Want er staat geschreven: “Zijn engelen zal hij opdracht geven om u op hun handen te dragen, zodat u uw voet niet zult stoten aan een steen.”’ Jezus antwoordde: ‘Er staat ook geschreven: “Stel de Heer, uw God, niet op de proef.”’ De duivel nam hem opnieuw mee, nu naar een zeer hoge berg. Hij toonde hem alle koninkrijken van de wereld in al hun pracht en zei: ‘Dit alles zal ik u geven als u voor mij neervalt en mij aanbidt.’ Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.”’ Daarna liet de duivel hem met rust, en meteen kwamen er engelen om voor hem te zorgen" (Matteüs 4:1-11). De beste manier om Satan te bestrijden is de manier die Jezus ons toonde en dat was door de Schriftteksten aan te halen, omdat de duivel niet bestand is tegen het zwaard van de Geest, het Woord van de Levende God.

Het ultieme voorbeeld van hoe we ons niet in de geestelijke oorlogvoering moeten mengen waren de zeven zonen van Skevas. “Ook enkele rondtrekkende Joodse geestenbezweerders probeerden boze geesten uit te drijven door het uitspreken van de naam van de Heer Jezus. Ze zeiden: ‘Ik bezweer jullie bij Jezus, die door Paulus wordt verkondigd!’ Het waren de zeven zonen van Skevas, een Joodse hogepriester, die dit deden. Maar de boze geest gaf hun ten antwoord: ‘Jezus ken ik, en Paulus ook, maar wie zijn jullie?’ De man die door de boze geest bezeten was, sprong op hen af en ging hen met zo veel geweld te lijf dat ze naakt en gewond uit het huis wegvluchtten" (Handelingen 19:13-16). Wat was het probleem dan? De zeven zonen van Skevas gebruikten de naam van Jezus. Dat is niet genoeg. De zeven zonen van Skevas hadden geen relatie met Jezus en daarom waren hun woorden volledig verstoken van macht of autoriteit. De zeven zonen van Skevas stelden hun vertrouwen in een methodologie. Ze vertrouwden niet op Jezus en ze gebruikten het Woord van God niet in hun geestelijke oorlogvoering. Het resultaat hiervan was dat ze een vernederend pak slaag kregen. Laat ons lering trekken uit hun slechte voorbeeld en de geestelijke oorlogvoering uitvoeren op de manier die de Bijbel voor ons beschrijft.

Wat zijn dan samengevat de sleutels tot succes in onze geestelijke oorlogvoering? Ten eerste moeten we op God’s macht vertrouwen en niet onze eigen macht. Ten tweede moeten we de strijd met de vijand in de naam van Jezus aangaan, niet in onze eigen naam. Ten derde moeten we onszelf met de volledige wapenrusting van God beschermen. Ten vierde moeten we de oorlog voeren met het zwaard van de Geest – het Woord van God. Tenslotte moeten we niet vergeten dat, hoewel we een geestelijke oorlog tegen Satan en zijn demonen voeren, niet elke zonde of probleem een demoon is die bestreden moet worden. “Maar wij zegevieren in dit alles glansrijk dankzij hem die ons heeft liefgehad” (Romeinen 8:37).

Hoe kan ik vreugde ervaren in mijn leven als Christen?

Zelfs in het leven van de meest toegewijde Christen kunnen perioden van droefheid en depressiviteit voorkomen. Er zijn vele voorbeelden van te vinden in de Bijbel. Job wenste dat hij nooit geboren was (Job 3:11). David vroeg in gebed of hij weggenomen mocht worden naar een plaats waar hij nooit geconfronteerd zou worden met de realiteit (Psalm 55:6-8). Elia, zelfs nadat hij 450 profeten van Baäl verslagen had met vuur dat vanuit de hemel kwam (1 Koningen 18:16-46), vluchtte de woestijn in en vroeg God om zijn leven te nemen (1 Koningen 19:3-5). 

Hoe kunnen we deze perioden van vreugdeloosheid dan overwinnen? We kunnen zien hoe diezelfde mensen over hun depressie heen kwamen. Job zei dat, als we bidden en onze zegeningen overdenken, God ons zal herstellen tot vreugde en rechtvaardigheid (Job 33:26). David schreef dat het bestuderen van Gods Woord ons vreugde kan brengen (Psalm 19:8). David realiseerde zich ook dat hij God moest prijzen, zelfs in de grootste wanhoop (Psalm 42:5). In het geval van Elia liet God hem een tijdje rusten en stuurde vervolgens een man, Elisa, om hem te helpen (1 Koningen 19:19-21). We hebben ook vrienden nodig waar we onze pijn en ons verdriet mee kunnen delen (Prediker 4:9-12). Het kan helpen om onze gevoelens te delen met een medechristen. We zouden wel eens verrast kunnen worden door het feit dat hij of zij met dezelfde problemen geworsteld heeft als waar wij nu doorheen gaan. 

En bovenal, als we blijven steken in gedachten over onszelf, onze problemen, onze pijn, en vooral ons verleden, dan zal dat zeker nooit ware spirituele vreugde opleveren. Vreugde is niet te vinden in materialisme of in psychotherapie, en is zeker niet te vinden in een obsessie met onszelf. Het is te vinden in Christus. Wij die bij de Heer horen “laten ons voorstaan op Christus Jezus, niet op onszelf” (Filippenzen 3:3). Wanneer we Christus leren kennen, leren we in de ware zin onszelf kennen, en krijgen we werkelijk spiritueel inzicht waardoor het onmogelijk wordt om op onszelf voor te staan, in onze wijsheid, kracht, rijkdom of goedheid, maar in Christus—in Zijn wijsheid en kracht, in Zijn rijkdom en goedheid, en in Zijn persoon alleen. Als we in Hem blijven, onszelf in Zijn Woord onderdompelen, en Hem steeds beter en intiemer willen leren kennen, zal onze “vreugde volkomen zijn” (Johannes 15:1-11).

Tot slot, onthoud dat wij alleen door Gods Heilige Geest ware vreugde kunnen vinden (Psalm 51:11-12; Galaten 5:22; 1 Tessalonicenzen 1:6). We kunnen niets zonder de kracht van God (2 Korintiërs 12:10, 13:4). Inderdaad, hoe harder we proberen gelukkig te worden door onze eigen inspanningen, hoe ongelukkiger we kunnen worden. Rust in de armen van de Heer (Matteüs 11:28-30) en zoek Zijn aangezicht door gebed en de Schrift. “Moge God, die ons hoop geeft, u in het geloof geheel en al vervullen met vreugde en vrede, zodat uw hoop overvloedig zal zijn door de kracht van de heilige Geest” (Romeinen 15:13)

Wat is Christelijke spiritualiteit?''

Wanneer we wedergeboren zijn, ontvangen we de Heilige Geest die ons stempelt voor de dag van verlossing (Efeziërs 1:13; 4:30). Jezus beloofde dat de Heilige Geest ons zou leiden “in alle waarheid” (Johannes 16:13). Deel van die waarheid is de dingen van God te nemen en ze toe te passen op ons leven. Wanneer dat toepassen is gebeurd, kiest de gelovige ervoor om de Heilige Geest hem/haar te laten leiden. Ware Christelijke spiritualiteit is gebaseerd op de mate waarin een wedergeboren gelovige de Heilige Geest toestaat zijn of haar leven te leiden en te sturen. 

De apostel Paulus verteld gelovigen om vervuld te worden van de Heilige Geest. “Bedrink u niet, want dat leidt tot uitspattingen, maar laat de Geest u vervullen” (Efeziërs 5:18). Deze tekst staat in de onvoltooid tegenwoordige tijd, en betekent daarom “blijf doorgaan met de Geest u laten vervullen”. Vervuld worden van de Geest is simpelweg de Heilige Geest toestaan ons te sturen in plaats van toegeven aan de verlangens van onze eigen vleselijke natuur. In deze passage maakt Paulus een vergelijking. Wanneer iemand gestuurd wordt door wijn, is hij dronken en vertoont hij bepaalde karakteristieke eigenschappen zoals onduidelijk spreken, wankel lopen, en verzwakte besluitvaardigheid. Zoals je kunt zien dat iemand dronken is door de karakteristieke eigenschappen die hij vertoont, zo zal ook een wedergeboren gelovige die gestuurd wordt door de Heilige Geest Zijn karakteristieke eigenschappen vertonen. We vinden die eigenschappen in Galaten 5:22-23 waar ze “de vruchten van de Geest” genoemd worden. Dit karakter wordt niet door zelfdiscipline bereikt. Een wedergeboren gelovige die gestuurd wordt door de Heilige Geest zal heldere spraak, een consistente spirituele wandel, en besluitvaardigheid op basis van Gods Woord vertonen. 

Daarom omvat Christelijke spiritualiteit een keuze die we maken om “te weten en te groeien” in onze dagelijkse relatie met de Heer Jezus Christus door ons te onderwerpen aan de bediening van de Heilige Geest in ons leven. Dit betekent dat wij, als gelovigen, kiezen voor het helder houden van onze communicatie met de Geest door belijdenis (1 Johannes 1:9). Wanneer we de Geest bedroeven door te zondigen (Efeziërs 40:30; 1 Johannes 1:5-8), richten we een barrière op tussen onszelf en God. Wanneer we ons onderwerpen aan de bediening van de Geest wordt onze relatie niet verstoord (1 Tessalonicenzen 5:19). Christelijke spiritualiteit is een bewustzijn van gemeenschap met de Geest van Christus, onverstoord door vleselijkheid en zonde. Christelijke spiritualiteit ontwikkelt zich wanneer een wedergeboren gelovige een consequente en doorgaande keuze maakt om zich te onderwerpen aan de bediening van de Heilige Geest.

Wat is de volledige wapenrusting van God?

Het begrip “wapenrusting van God” komt uit Efeziërs 6:13-17: “Neem daarom de wapens van God op om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad, om goed voorbereid stand te kunnen houden. Houd stand, met de waarheid als gordel om uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst, de inzet voor het evangelie van de vrede als sandalen aan uw voeten, en draag bovenal het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven. Draag als helm de verlossing en als zwaard de Geest, dat wil zeggen Gods woorden”. 

Efeziërs 6:12 geeft duidelijk aan dat het gevecht met de Satan spiritueel is, en dat tastbare wapens daarom niet effectief gebruikt kunnen worden tegen hem en zijn onderdanen. Er wordt aan ons geen lijst gegeven met de specifieke tactieken die Satan zal gebruiken. De passage is echter duidelijk over het feit dat als we de instructies trouw opvolgen, we in staat zullen zijn om stand te houden, en de Satan zullen overwinnen ongeacht zijn strategie. 

Het eerste element van onze wapenrusting is waarheid (vers 14). Dit is gemakkelijk te begrijpen, aangezien Satan ook wel de “vader van de leugen” (Johannes 8:44) genoemd wordt. Bedrog staat hoog op de lijst van dingen die God als gruwelen beschouwt. Een “tong die liegt” is een van de dingen die Hij haat (spreuken 6:16-17). We worden daarom aangespoord om de waarheid te verkondigen voor zowel onze eigen heiliging en verlossing, als ten behoeve van hen aan wie we verkondigen. 

In vers 14 wordt ons ook verteld de borstplaat van gerechtigheid aan te doen. Een borstplaat beschermde de vitale organen van de strijder tegen klappen die anders dodelijk zouden zijn. Deze gerechtigheid is niet zoals de gerechtige daden van de mens. Dit is meer als de gerechtigheid van Christus, die God ons toerekent en die we ontvangen door geloof, welke onze harten beschermt tegen de beschuldigingen van Satan en ons binnenste ondanks zijn aanvallen behoudt. 

Vers 15 spreekt over het voorbereiden van de voeten op spirituele conflicten. In oorlogsvoering plaatst een vijand soms gevaarlijke obstakels op de weg van optrekkende soldaten. Het idee van de voorbereiding van het evangelie van de vrede als schoeisel geeft aan wat we nodig hebben om Satans territorium te betreden, met de boodschap die zo essentiëel is voor het winnen van zielen voor Christus. We zijn ons ervan bewust dat we valstrikken zullen tegenkomen. Satan heeft vele obstakels op ons het pad geplaatst om zo de verspreiding van het evangelie een halt toe te roepen. 

Het schild van geloof waar in vers 16 over gesproken wordt, maakt de twijfel die Satan zaait over de trouw van God en Zijn Woord onschadelijk. Ons geloof — waar Christus de “grondlegger en voltooier” van is (Hebreeën 12:2) — is als een gouden schild; waardevol, massief, en wezenlijk. 

De helm van de verlossing uit vers 17 is de bescherming van het hoofd, waardoor een essentiëel lichaamsdeel beschermd blijft. We zouden kunnen zeggen dat onze manier van denken bewaard moet blijven. Het hoofd is de troon van de geest, welke geen valse leer zal aannemen of toe zal geven aan Satans verleidingen, wanneer het evangelie van hoop en eeuwig leven erdoor gegrepen is. Een onverlost persoon kan de klappen van een valse leer niet afweren, omdat hij zonder de bescherming van de helm van verlossing is en zijn geest niet in staat is om onderscheid te maken tussen spirituele waarheid en spirituele misleiding.

Vers 17 interpreteert zichzelf wat betreft het zwaard van de Geest — het is het Woord van God. Hoewel alle andere onderdelen van de geestelijke wapenrusting defensief zijn, is het zwaard van de Geest het enige offensieve wapen in de wapenrusting van God. Het spreekt van de heiligheid en macht van het Woord van God. Een groter geestelijk wapen is ondenkbaar. Tijdens de verzoeking van Jezus in de woestijn, was het Woord van God altijd Zijn ontwapenende weerwoord tegen Satan. Wat een zegen dat datzelfde Woord voor ons beschikbaar is!

In vers 18 wordt ons verteld dat we moeten bidden in de Geest (dat is, met de geest van Christus, met Zijn hart en Zijn prioriteiten) in combinatie met het dragen van de volledige wapenrusting van God. We kunnen het gebed niet verwaarlozen, omdat het de manier is waarop we geestelijke kracht ontvangen van God. Zonder gebed, zonder vertrouwen in God, is onze moeite in het geestelijk gevecht nutteloos en leeg. De volledige wapenrusting van God — waarheid, rechtvaardigheid, het evangelie, geloof, redding, het woord van God, en gebed — zijn de werktuigen die God ons gegeven heeft, waarmee we kunnen overwinnen op geestelijk gebied, en Satans aanvallen en verleidingen kunnen weerstaan.

Wanner, waarom, en hoe tuchtig God ons als we zondingen?

De tuchtiging van de Heer is een feit in het leven van gelovigen dat vaak genegeerd wordt. We klagen vaak over onze omstandigheden zonder ons te realiseren dat het de consequenties zijn van onze eigen zonden en dat ze onderdeel zijn van de liefdevolle en goedgunstige tuchtiging van de Heer. Deze egocentrische onwetendheid kan bijdragen aan de vorming van een zondige gewoonte in het leven van de gelovige, waardoor nog grotere tuchtiging nodig wordt. 

Tuchtiging moet niet verward worden met ijskoud, ongevoelig straffen. De tuchtiging van de Heer is een reactie van Zijn liefde voor ons en Zijn verlangen voor ons om heilig te zijn. “Mijn zoon, een berisping van de Heer mag je nooit terzijde schuiven, zijn bestraffing moet je zonder afschuw ondergaan, want de Heer straft wie hij liefheeft, zoals een vader die houdt van zijn zoon” (Spreuken 3:11-12; zie ook Hebreeën 12:5-11). God zal tests, beproevingen, en verschillende moeilijke omstandigheden gebruiken om ons berouwvol bij Hem terug te brengen. Het resultaat van Zijn tucht is een sterker geloof en een vernieuwde relatie met God (Jacobus 1:2-4), en dan hebben we het nog niet eens over het vernietigen van de greep van de zonde, waarin we verkeerden. 

De tuchtiging van de Heer is voor onze eigen bestwil, zodat Hij verheerlijkt mag worden door onze levens. Hij wil dat we in heiligheid leven, met levens die de nieuwe natuur laten zien die we van God hebben gekregen: “Leid een leven dat in alle opzichten heilig is, zoals hij die u geroepen heeft heilig is. Er staat immers geschreven: ‘Wees heilig, want ik ben heilig.’ “(1 Petrus 1:15-16).

Hoe kan ik vrienden en familie evangeliseren zonder hen te beledigen of hen juist nog verder van het geloof weg te jagen?

Elke Christen heeft wel een familielid, een vriend, een collega of een kennis die geen Christen is. Het Evangelie met anderen delen is altijd moeilijk. Het Evangelie met anderen delen is nog moeilijker als je dit met iemand wil doen die je na aan het hart ligt. De Bijbel vertelt ons dat sommige mensen door het Evangelie beledigd zullen zijn (Lucas 12:51-53). Het is vooral verontrustend dat we het risico kunnen lopen dat we iemand beledigen waarmee we regelmatig contact hebben. Maar, ons wordt geboden om het Evangelie met anderen te delen – en er zijn geen excuses om dit niet te doen (Matteüs 28:19-20; Handelingen 1:8; 1 Petrus 3:15).

Hoe kunnen we dan onze familieleden, vrienden, collega’s en/of kennissen evangeliseren? Het belangrijkste dat we voor hen kunnen doen is voor hen bidden. Bid dat God hun harten zal veranderen en hun ogen voor de waarheid van het Evangelie zal openen (2 Korintiërs 4:4). Bid dat God hen zal overtuigen van Zijn liefde voor hen en hun behoefte aan de verlossing door Jezus Christus (Johannes 3:16). Bid voor wijsheid over hoe je hen kan dienen (Jakobus 1:5). Naast bidden moet je er ook voor zorgen dat je zelf een god-erend Christelijk leven leidt, zodat zij de verandering kunnen waarnemen die God in jouw leven heeft doorgevoerd (1 Petrus 3:1-2). Zoals Sint Franciscus van Assisi ooit zei: “Verkondig het Evangelie te allen tijde, en gebruik woorden als het nodig is.”

Na dit alles moet je bereid en dapper zijn om het Evangelie feitelijk met hen te delen. Verkondig de boodschap over de verlossing door Jezus Christus aan je vrienden en familieleden (Romeinen 10:9-10). Ben altijd bereid om over je geloof te spreken (1 Petrus 3:15), maar doe dit altijd op een zachtmoedige en respectvolle manier. Het is uiteindelijk zo dat we de verlossing van onze naasten aan God over moeten laten. Het zijn God’s macht en genade die mensen redden, niet onze inspanningen. Het beste en belangrijkste dat we voor hen kunnen doen is voor hen bidden, voor hen een getuige zijn, en hen laten zien dat we zelf een Christelijk leven leiden!

Hoe moet een christen omgaan met schuldgevoelens zonden van het verleden,?

Iedereen heeft gezondigd, en een van de resultaten daarvan is schuldgevoel. We kunnen dankbaar zijn voor schuldgevoelens omdat ze ons aansturen tot het vragen van vergeving. Zodra iemand zich in geloof naar Jezus Christus keert, is zijn zonde vergeven. Bekering is onderdeel van het geloof dat tot verlossing lijdt (Matteüs 3:2; 4:17; Handelingen 3:19).

In Christus worden zelfs de gruwelijkste zonden uitgewist (zie 1 Korintiërs 6:9-11 voor een lijst van onrechtvaardige handelingen die vergeven kunnen worden). Verlossing komt door genade, en genade vergeeft. Nadat een persoon gered is, zal hij nog steeds zondigen en wanneer hij dat doet, belooft God nog steeds vergiffenis. “Mocht een van u echter toch zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige” (1 Johannes 2:1).

Vrij zijn van zonde betekent echter niet altijd vrij zijn van schuldgevoel. Zelfs wanneer ze vergeven zijn, herinneren we ons de zonden nog. Ook hebben we een geestelijke vijand, die “de aanklager van onze broeders en zusters” genoemd wordt (openbaring 12:10) en ons onophoudelijk herinnert aan ons falen, onze fouten en onze zonden. Wanneer een Christen schuldgevoelens ervaart, zou hij of zij de volgende dingen moeten doen:

1) Belijd alle bekende, eerder onbeleden zonden. In sommige gevallen zijn schuldgevoelens terecht omdat schuldbelijdenis nodig is. Vaak voelen we ons schuldig omdat we ook schuldig zijn! (Zie Davids beschrijving van schuld en de oplossing ervoor in Psalm 32:3-5.)

2) Vraag de Heer om alle zonde die beleden dient te worden te onthullen. Heb de moed om volledig open en eerlijk te zijn voor God. “Doorgrond mij, God, en ken mijn hart, peil mij, weet wat mij kwelt, zie of ik geen verkeerde weg ga, en leid mij over de weg die eeuwig is” (Psalm 139:23-24).

3) Vertrouw de belofte van God dat Hij zonde zal vergeven en schuldgevoelens zal wegnemen, op basis van het bloed van Christus ( Johannes 1:9; Psalm 85:2; 86:5; Romeinen 8:1).

4) Op momenten waarop schuldgevoelens opkomen over zonden die al beleden en afgedaan zijn, wijs zulke gevoelens dan af als valse schuldgevoelens. De Heer heeft Zich aan Zijn belofte gehouden om te vergeven. Lees en mediteer op Psalm 103:8-12.

5) Vraag de Heer om Satan, jouw aanklager, terecht te wijzen, en vraag de Heer om de vreugde te herstellen die komt bij het vrij zijn van schuldgevoelens (Psalm 51:12).

Psalm 32 is een heel vruchtbare studie. Hoewel David vreselijk gezondigd had, vond hij vrijheid van zowel zonde als schuldgevoelens. Hij ging op een juiste manier om met de oorzaak van schuldgevoelens en de realiteit van vergeving. Psalm 51 is een andere goede passage om te onderzoeken. De nadruk ligt hier op het belijden van zonden, wanneer David God aanroept met een hart dat vol is van schuld en verdriet. Herstel en vreugde zijn het resultaat..

Tot slot, als zonde beleden is, men er zich van heeft af gekeerd en de zonde vergeven is, is het tijd om verder te gaan. Onthoud dat wij die naar Christus gekomen zijn nieuwe schepselen zijn in Hem. “Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen” (2 Korintiërs 5:17). De herinnering aan zonden uit het verleden en de schuldgevoelens die daarbij horen, zijn onderdelen van het “oude” dat nu voorbij is. Helaas hebben sommige Christenen grote moeite met het loslaten van herinneringen aan hun vorige zondige levens, herinneringen die al lang geleden dood en begraven hadden moeten zijn. Dit is nutteloos en gaat tegen het overwinnende Christelijke leven in dat God voor ons wenst. Een wijs gezegde is: “Als God je uit het riool heeft gered, duik er dan niet in terug om er in rond te zwemmen”.

Genezing van innerlijke pijn? Ga naar Jezus.

Bijbel : hoop en verwachting

DDe begrippen  ‘hoop’  en 'verwachting' hebben in de Bijbel een andere inhoud dan die bij ons in het heden gebruikelijk is. Tegenwoordig bevat ‘hoop’ het element van onzekerheid. Je zou willen dat het gebeuren gaat, maar zeker is dat niet.

Tegenwoordig bevat ‘verwachting’ eveneens het element van onzekerheid. Je zou willen dat het gebeuren gaat, maar het kan vriezen of dooien.

Wat is de Bijbelse hoop?

Bijbelse hoop. De zekerheid dat het beloofde zich zal voltrekken. De gehele Bijbel is doortrokken van deze hoop, de vervulling van de verwachting, die Gods belofte gewekt heeft.Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen… (Hebreeën 11: 1a, NBV)

Hoop is misschien wel het centrale woord in de Bijbel. Hoop is iets anders dan optimisme. Een optimist trekt zich op aan bepaalde, concrete gebeurtenissen waarvan hij hoopt dat ze snel gaan komen, zodat alles beter wordt. Op zich niks mis mee, maar niet te vergelijken met de Bijbelse Hoop. Je kunt optimist zijn zonder Hoop te hebben. Andersom: ook als je het een keer zwaar inziet, als je opziet tegen de moeilijkheden van alle dag, kun je toch Hoop hebben. Al zal de vijgenboom niet bloeien, al zal de wijnstok niets voortbrengen, al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen, al zal er geen koren op de akkers staan, al zal er geen schaap meer in de kooien zijn, en geen rund meer binnen de omheining, toch zal ik juichen voor de Heer, jubelen voor de God Die mij redt, staat er in Habakuk 3: 17 en 18.

Er is al sprake van hopen op Gods beloften in de tijd vóór de zondvloed. Concreter wordt de Here God bij de aartsvader Abraham. De toezeggingen aan Abraham zijn het startpunt van een eeuwenlange ontwikkeling, die eindigen zal in de eeuwige heerlijkheid. Concreet; God beloofde hem, dat hij tot een groot volk zou uitgroeien en waardoor de gehele mensheid zou gezegend worden.
De hoop van Abraham en zijn nageslacht was aanvankelijk aards-gericht, d.w.z. hun werd het heilige land Kanaän beloofd als een eeuwige bezitting op aarde. Daar aangekomen gaat het weer volgens het schema afval, oordeel en herstel. 

In het tijdperk der koningen stonden profeten op, die waarschuwden tegen de afval en maanden zij om tot bekering te komen, maar tevergeefs, waarop de oordelen, de aanstaande ballingschap werd aangekondigd.

Naast deze oordeelsprofetieën waren er ook talloze malen beloften voor een glorieus herstel en dat zou worden bewerkt door een telg uit het geslacht van de vroeger koning David, de zogenaamde ’Messias’ ( =gezalfde ).
Uiteindelijk ontstond geleidelijk aan de hoop en verwachting van het Joodse volk naar verlossing uit de macht van de heidense volken.
De Here God vervolgde dus aanvankelijk zijn heilswerk dus met de Joden, die Jezus hadden aangenomen en die het evangelie in de wereld uitbrachten.

De Kerk van het nieuwe verbond was in de aanvang sterk gericht op de wederkomst van de Here Jezus.

Dat was haar hoop en verwachting en het was een aansporing om zich te laten toebereiden voor die komst opdat zij dan ’onberispelijk in heiligheid’ zou zijn voor Hem en waardig zou bevonden worden om het grote wonder te ondergaan van de levende verandering in een opstandingslichaam of de opstanding uit de doden en daarna opgenomen te worden, de Heer tegemoet, om voortaan altijd met Hem te zijn.

De kenmerken:

1. Een sterke verwachting van de wederkomst van de Here Jezus.

2. Het streven naar heiliging om onberispelijk te zijn bij de komst van de Heer.

3. De apostel Paulus was daar zeer op gespitst, gezien de vele teksten daarover, waarvan ook deze:: "Met een ijver Gods waak ik over u, want ik heb u verbonden aan één man, om u als een reine maagd voor Christus te stellen".

4. Wat het persoonlijke leven betrof gebruikte hij ook het beeld van een wedloop. Hij beval zijn geloofsgenoten zich te gedragen als atleten, die zich voorbereiden op de wedloop. 

5. Het grote moment waarnaar de christenen toen uitzagen, was, voor zover zij dan nog in leven waren, het moment, dat ze plotseling levend veranderd zouden worden bij de komst van de Here Jezus in heerlijkheid, en dat de gestorven christenen zouden opstaan uit de doden, ook in een opstandingslachaam gelijkvormig aan het opstandingslichaam van de Here Jezus.

6. Maar de wederkomst van de Here Jezus bleef uit en de twijfel begon op te komen, of het nog gebeuren zou. De apostel Petrus stelde toen dat voor God duizend jaar was als een dag en omgekeerd.

7. De latere brieven dringen er dan ook op aan te volharden in de hoop verwachting en het geloofsleven niet te laten verslappen. 

Wat is de Bijbelse verwachting?

Er wacht ons allemaal een heerlijke toekomst. In dit leven zullen gelovigen mogelijk lijden en verdrukking ondervinden. God heeft nooit beloofd, dat het anders zou zijn. Maar, in de toekomst zal het anders zijn! God heeft Zijn kinderen een heerlijke toekomst van volkomen geluk beloofd.

De grote verwachting is de wederkomst van de Here Jezus Christus

'Wij kijken vol verwachting uit naar de tijd dat wij Zijn heerlijkheid zullen zien; de heerlijkheid van onze grote God en Redder, Jezus Christus'. (Titus 2:13). De Bijbel beschrijft de wederkomst van Christus. De Here Jezus zal komen met Zijn engelen, in kracht en grote glorie op de wolken van de hemel. 'Iedereen zal Mij zien komen in de wolken aan de hemel, met grote macht en majesteit. Ik zal mijn engelen er met luid trompetgeschal op uitsturen. Ze zullen de mensen die bij Mij horen, verzamelen van de verste uithoeken van de hemel en de aarde'. (Mattheüs 24:30b- 31) 'Hij komt op de wolken terug en iedereen zal Hem zien'. (Openbaring 1:7a) 

Wanneer dit alles zal plaatsvinden is onbekend

Niemand weet precies de tijd. 'Wees er dus altijd klaar voor, want je weet niet wanneer Ik kom'. (Mattheüs 24:42) De gelovigen zullen door Jezus' wederkomst echter niet totaal verrast worden, want, vele tekenen zullen naar Zijn komst heenwijzen. 'Laat je door niemand iets wijsmaken', antwoordde Jezus. 'Want er zullen velen komen die beweren dat zij de Christus zijn. Zij zullen vele mensen op het verkeerde spoor brengen. Wanneer jullie allerlei berichten over oorlog horen, maak je dan niet ongerust. Er moeten wel oorlogen komen, maar die wijzen er niet op dat het einde er al is. Over de hele wereld zullen volken tegen elkaar worden opgehitst. Er zullen hongersnoden en aardbevingen zijn. Nu hier, dan daar. Maar dat is allemaal nog slechts het begin van de ellende. Dan komt er een tijd dat jullie gefolterd, gedood en overal ter wereld gehaat worden, omdat jullie bij Mij horen. Velen van jullie moeten dan ineens niets meer van Mij hebben. Die zullen de anderen haten en verraden. Er zullen veel valse profeten komen. Ze zullen velen op het verkeerde spoor brengen. Het kwaad zal hand over hand toenemen, zodat de liefde van de meeste mensen zal verkoelen. Maar wie dwars door alles heen aan Mij vasthoudt, zal gered worden. Het goede nieuws over het Koninkrijk van God zal overal ter wereld worden gebracht, zodat alle landen het zullen horen'. (Mattheüs 24: 4-14). 

Terwijl de gelovigen wachten op de wederkomst van de Here Jezus zullen ze afstand nemen van alle kwaad en met God in vrede leven

'Als u eraan denkt dat alles verteerd zal worden, hoe heilig en zuiver moet u dan wel leven! U moet vol verwachting naar die dag toeleven en eraan meewerken dat hij gauw komt. Op die dag zal de hemel door vuur verteerd worden en zullen de elementen door de vlammen smelten. Maar waar wij eigenlijk naar uitkijken, dat zijn de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, die God beloofd heeft. Daar zal alles goed en rechtvaardig zijn. Terwijl u hierop wacht, vrienden, moet u uw best doen zo te leven dat er niets op u is aan te merken; houd vrede met iedereen, zodat de Here tevreden over u kan zijn als Hij komt'. (2 Petrus 3:11-14). De mensen die gestorven zijn vóór de wederkomst van de Here Jezus zullen uit hun graven opstaan als de Here Jezus komt. Eens zullen alle doden Zijn stem horen. Dan zullen zij uit hun graf opstaan en wie het goede hebben gedaan, zullen leven. Maar wie het slechte hebben gedaan, zullen veroordeeld worden'. (Johannes 5:28b-29). 

De gelovigen zullen niet precies hetzelfde lichaam hebben als nu

Hun lichaam zal zo veranderd zijn, dat zij heerlijk en onsterfelijk zullen zijn. 'Het lichaam dat in de aarde wordt gelegd, zal vergaan. Maar het lichaam dat levend wordt gemaakt, kan niet vergaan. Wat in de aarde wordt gelegd, is het aanzien niet waard. Maar wat levend wordt gemaakt, is schitterend. Wat in de aarde wordt gelegd, is tot niets in staat. Maar wat levend wordt gemaakt, heeft grote kracht. Wat in de aarde wordt gelegd, is een natuurlijk lichaam. Maar wat levend wordt, is een geestelijk lichaam. Want als er een natuurlijk lichaam is, moet er ook een geestelijk lichaam zijn.' (1 Corinthiërs 15:42b- 44).

De gelovigen, die nog in leven zijn als Christus wederkomt zullen ineens veranderd worden en opgaan om Christus in de lucht te ontmoeten.'Want als het bevel klinkt, als één van de voornaamste engelen zijn stem laat horen en de trompet van God schalt, zal de Here Zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen de gestorven christenen eerst opstaan en daarna zullen wij die op dat moment nog leven, met hen in de wolken worden opgenomen om de Here in de lucht te ontmoeten en altijd bij Hem te zijn. Met dit nieuws kunt u elkaar troosten en bemoedigen'. (1 Thessalonicenzen 4:16-18). 

Wanneer de Here Jezus wederkomt op aarde zal Hij iedereen oordelen, die ooit geleefd heeft. 'Wanneer Ik kom in mijn heerlijkheid met al de engelen, zal Ik op mijn schitterende troon zitten. Alle volken zullen voor Mij bijeen worden gebracht. Dan zal Ik hen van elkaar scheiden, zoals een herder de schapen en de bokken scheidt. De schapen zal Ik aan mijn rechterhand zetten en de bokken aan mijn linkerhand'. (Mattheüs 25:31-33). 
 
Degenen die in dit leven de Here Jezus liefhadden en dienden, zullen ingaan in het eeuwige Koninkrijk der heerlijkheid. 'Dan zal Ik tegen de mensen aan mijn rechterhand zeggen: 'Kom, gezegende kinderen van mijn Vader. U mag het Koninkrijk binnengaan, dat van het begin van de wereld af voor u bestemd is'. (Mattheüs 25:34). Degenen die de Here Jezus niet liefgehad en gediend hebben zullen in het eeuwige vuur geworpen worden. 'Daarna zal Ik tegen de mensen aan mijn linkerhand zeggen: 'Weg jullie, vervloekten! Naar het eeuwige vuur dat voor de duivel en zijn trawanten bestemd is'. (Mattheüs 25: 41) 

Aan het einde van de tijd wordt onze tegenwoordige wereld vernietigd

Een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal er voor in de plaats komen. 'Dan zal de hemel met een vreselijk lawaai vergaan; de elementen zullen door vuur worden verteerd en de aarde zal, met alles wat erop gebeurt, bloot komen te liggen. Als u eraan denkt dat alles verteerd zal worden, hoe heilig en zuiver moet u dan wel leven! U moet vol verwachting naar die dag toeleven en eraan meewerken dat hij gauw komt. Op die dag zal de hemel door vuur verteerd worden en zullen de elementen door de vlammen smelten. Maar waar wij eigenlijk naar uitkijken, dat zijn de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, die God beloofd heeft. Daar zal alles goed en rechtvaardig zijn'. (2 Petrus 3:10-13). 

Het leven voor de gelovigen in de nieuwe wereld zal heerlijk zijn en alles te boven gaan wat wij ons nu kunnen indenken. 'Wat niemand heeft gezien, niemand heeft gehoord en wat niemand ooit bedacht, dat heeft God allemaal klaar voor hen, die Hem liefhebben'. (1 Corinthiërs 2:9) 'Gods huis staat dan bij de mensen. Hij zal bij hen wonen. Zij zullen Zijn volk zijn en Hij zal Zelf bij hen zijn. Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen en er zal geen dood meer zijn. Van verdriet, rouw en pijn zal geen sprake meer zijn. Dat hoorde allemaal bij de oude wereld en die is voorgoed voorbij'. (Openbaring 21:3b,4)

Dit was het weer voor deze blog broeders en zuster moge vrede en liefde en genade met U zijn Van de here God moge zachtmoedigeheid en liefde en goedheid en gedult van U zijn wat het komt van de zeven geesten die voor God's Troon staan in alle eeuwigeheid Amen